2.2.3. Pas niższego poziomu północnego skłonu strefy marginalnej

Jednostka ta wyodrębnia się w terenie w wielu miejscach wyraźnie zaznaczonym zboczem wysoczyznowym. Jest to obszar moreny dennej w większości lekko falistej lub falistej, z ogólnym pochyleniem w kierunku północnym lub w kierunku dolin rzecznych Radwi, Parsęty i Kotliny Białogardzkiej.

Na części terenów występują duże płaty utworów fluwioglacjalnych. W obrębie tej jednostki miejscami wznoszą się ostańce wysoczyznowe, będące często fragmentami zdenudowanego wyższego poziomu wysoczyznowego. Pasmo przecinają doliny Parsęty i Radwi oraz licznych ich dopływów. W tym rejonie znajdują się źródliska licznych małych rzek i strumieni. Niemal cały ten teren pozbawiony jest jezior, występują oczka polodowcowe oraz łąki i małe torfowiska.

Teren pokryty jest mozaiką gleb IV-VI klasy oraz kompleksami gleb z przewagą żytnich. Duża część jednostki pokryta jest lasami sosnowymi.

Jest to obszar o skoncentrowanej sieci osadniczej, z dużą jednak liczbą osadnictwa rozproszonego.

Obniżenia dolin rzecznych i pradolin (dolina Radwi i górny odcinek Parsęty) wyraźnie wyróżniają się w terenie swym kształtem oraz występowaniem dużej ilości terenów podmokłych.

W obrębie tych obszarów występują głównie utwory piaszczyste pokryte lasami. Tylko nieznaczna pozostała część jest użytkowana rolniczo, głównie jako łąki lub pastwiska.

W dolinie Parsęty oraz na przylegających płatach wysoczyzny zachodzą dosyć silne procesy denudacyjne i erozyjne.