2.2.5. Pas najwyższych wzniesień strefy marginalnej

Jest to teren, przez który przebiega w części główny dział wodny stanowiący jednocześnie granicę dorzecza Parsęty z którego wody spływają na północ do Bałtyku i na południe do zlewni Noteci. Kulminacje w rejonie Połczyna osiągają wysokość 225 m npm. Obszar najwyższych wzniesień opada stromo w kierunku północnym i łagodnie w kierunku południowym.

Większość obszaru pokrywają moreny denne faliste oraz moreny czołowe zbudowane z glin zwałowych, piasków i żwirów.

Ukształtowanie terenu jest bardzo zróżnicowane, tak pod względem wysokości względnych jak i form terenowych. Od strony północnej duże zróżnicowanie na skraju jednostki powodują doliny rzeczne Wogry, Dębnicy, Chocieli. Obniżenia terenowe wypełniają liczne oczka polodowcowe, bagna, torfowiska i łąki. Większe obniżenia wypełniają małe jeziora pochodzenia rynnowego lub międzymorenowego, jednak leżą już w większości poza granica zlewni Parsęty.

Cały ten teren stanowi główny obszar źródliskowy rzek spływających na północ i południe.

Pokryty jest on mozaiką gleb IV-VI klasy z przewagą gleb niższych klas. Dominują kompleksy glebowe żytnie, tylko wyspowo znajdują się kompleksy pszenne (na północ od Grzmiącej).

W obrębie tego terenu zachodzą silne procesy denudacyjne i erozyjne, szczególnie od strony północnego skłonu i w sąsiedztwie głębokich dolin. Większa część terenu użytkowana jest rolniczo, ale występują tutaj również znaczne kompleksy leśne.

Oprócz osadnictwa zwartego, na znacznych obszarach występuje osadnictwo rozproszone.

Jest to jednostka mająca duży wpływ na środowisko pozostałych obszarów, gdyż zanieczyszczenie źródlisk rzek wypływających z tego terenu może spowodować duże negatywne konsekwencje dla pobliskich jezior, ujęć wodnych znajdujących się poniżej oraz Bałtyku.

Pod względem przyrodniczym jest to bardzo ważny i cenny obszar.