2.1.1. Struktury geograficzne

W ramach powyższych struktur, z punktu widzenia analizy przestrzennej, można wydzielić następujące obszary:

Pas nadmorski z wydmami nadmorskimi, pasem równin charakteryzujących się akumulacją organogeniczną o dużych walorach krajobrazowych, przyrodniczych, klimatyczno - zdrowotnych i uzdrowiskowych i dużej atrakcyjności użytkowej. Znajduje się tu portowe miasto Kołobrzeg ze strefą uzdrowiskową, strefą chronionego krajobrazu, zasobami solanki i borowiny.

Pas wysoczyzn morenowych równinnych (płaskich) i falistych pobrzeżach z małym udziałem jezior (Równina Białogardzka). Jest to obszar najlepszych gruntów w dużych kompleksach. W części wschodniej znajdują się większe obszary leśne o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. W tej części Dorzecza znajdują się miasta i gminy Białogard, Karlino, Gościno, Dygowo, Biesiekierz, Świeszyno, Manowo, Tychowo, Sławoborze.

Pas wysoczyzn morenowych płaskich i falistych północnego skłonu pojezierza pomorskiego - obszar o dużym udziale lasów i gruntach gorszej jakości ale o dużych walorach krajobrazowych, obejmuje gminy Grzmiąca, Bobolice i Polanów.

Pas wysoczyzn morenowych pagórkowatych i wzgórzowych, obejmujący centralną, najwyżej wzniesioną, północną część Pojezierza Pomorskiego, będącą działem wodnych między zlewniami Parsęty i Noteci. Charakteryzuje się dużym udziałem lasów i gruntami słabszej jakości. Posiada strategiczne znaczenie ekologiczne, gdyż tu znajdują się źródliska rzek Przymorzą i dorzecza Odry, strefa uzdrowiskowa Połczyna Zdroju, obejmuje gminy Rąbino, Połczyn Zdrój, Barwice, Szczecinek.

Powyższy układ struktur geograficznych przechodzi płynnie w podobne układy sąsiednich dorzeczy oraz większych struktur regionalnych, charakterystyczny dla całego Pomorza.